r manu
(രാധാകൃഷ്ണന്മാർ പ്രണയസാന്ത്വനങ്ങളുടെ പരസ്പരാശ്വാസങ്ങളാണ്‌. ആധുനിക ഫെമിനിസം ദുർവ്യാഖ്യാനങ്ങളുടെ തീവ്രമായ ഭാഷയിലെത്തുമ്പോൾ അത്‌ അങ്ങനെയൊക്കെയല്ലാതെ കൂടുതൽ ജുഗുപ്സാവഹമായിത്തീരുന്നു)
കണ്ണനെവിട്ടു വേണു കവർന്നു
ചിലങ്കചുട്ടുമീ കാളിന്ദിയിൽ
കാർക്കിച്ചടിയൊഴുക്കിലുടയാടയൂരി
യറിഞ്ഞൊടുവിൽ രാധ തേങ്ങുന്നു.
കർക്കിടകക്കാറ്റു പെയ്യും മഴയിലീ
ക്കാഴ്ച മങ്ങിയ തിരകളിൽ
കാഴ്ചബംഗ്ലാവിലൊരു മൂല-
യിലാരോ മുരളിയൂതുന്നു.
വേണുകവർന്ന രാധയല്ല
നിശാസംഗീത രാപ്പാടിക്കൂട്ടങ്ങളല്ല
പിന്നെയാരാണതെന്തിനാണെന്നു-
റക്കെ ചോദിച്ച യാദവപ്രജകളലിയുന്നു.
കാട്ടുതീയൂതിപ്പിടിപ്പിച്ചു കാളിന്ദി വറ്റിച്ചു
കാർകൊണ്ട മുകിലുകൾ
കരിമഴയായ്‌ പെയ്തുതീരുന്നു
കഠിനാമാം വജ്രത്തിലീത്തെരുവിലെ
നെയ്ത്തുകാരന്റെ സൂചിതറയുന്നു
രാജവീഥി തന്റരികിലൊരു
യാദവൻ ഗോമാതമാംസം വിൽക്കുന്നു
രസനയിൽ രക്തരേണുക്കൾ കിനിയുന്നു
പൂതനാ മുലഞ്ഞെട്ടു മുളപൊന്തി
നന്ദന്റെ വസതിക്കു തണലായ്‌
തൊടിയിൽ ശ്വേതചെമ്പരത്തി-
പ്പൂവിൻ കുരുന്നുകൾ കരിവീണ
പനിനീരു പൂക്കളാകുന്നു
വാക്കുകൾ കൂനകൂടിയിരിക്കുന്ന
വാതിലിൻ പടികളിൽ
ബലഭദ്ര ഗദയോ
എലിതിന്നലങ്കാരപടമായ്‌
മച്ചിൻപുറത്തു നിന്നും
താളിയോലക്കൂട്ടങ്ങൾ കൂട്ടി-
യിട്ടെരിച്ചൊടുവിൽ ചൂടുകായുന്ന
രാധ പേപിടിച്ചലയുന്ന രാജന്റെ
ദുഷ്ചിത്രമോർത്തു തേങ്ങുന്നു.
രാജവീഥിയിൽ രാധ വിധവ-
യെപ്പോലന്തിച്ചു നിൽക്കുന്നു
കുപ്പിവളപ്പൊട്ടുകളിൽ
ചിതൽനാമ്പുകൾ നക്കുന്നു
ചന്ദ്രനൊരു ചീത്ത
കണ്ണുകൊണ്ടുറ്റുനോക്കുന്നു
കാവൽകുന്തമുനകളിൽ
കുഷ്ഠരേണുക്കൾ മാത്രം
ജന്മാന്തരദോഷവിദ്വേഷ
പർണ്ണശാലാതളങ്ങളിൽ
പാമ്പുകൾ പിണയുന്ന
പിന്നാമ്പുറങ്ങളിൽ
പാപങ്ങൾ കുമ്പസാര-
ക്കൂട്ടിലൂതിയുരുക്കുന്ന പോലെ
യദുനാഥനെരിയുന്ന
മനസ്സിന്റെയഗ്നികുണ്ഠങ്ങളിൽ
കണ്ണുനീരിറ്റുവീഴ്ത്തി-
ശ്ശാന്തമീ നിദ്രയെപ്പുൽകുന്നു....
ആലിലത്തുഞ്ചത്തുനിന്നൂർ-
ന്നിറങ്ങുന്നു വേണുനാദം
വേടന്റെ ഞാണൊലിയെങ്ങോ മറഞ്ഞു
പിന്നെയാരാണതെന്തിനാണെന്നുറക്കെ
ച്ചോദിച്ചയാദവപ്രജകളൂടുവഴികൾ തിരയുന്നു.
(രാധാകൃഷ്ണന്മാർ പ്രണയസാന്ത്വനങ്ങളുടെ പരസ്പരാശ്വാസങ്ങളാണ്‌. ആധുനിക ഫെമിനിസം ദുർവ്യാഖ്യാനങ്ങളുടെ തീവ്രമായ ഭാഷയിലെത്തുമ്പോൾ അത്‌ അങ്ങനെയൊക്കെയല്ലാതെ കൂടുതൽ ജുഗുപ്സാവഹമായിത്തീരുന്നു)
കണ്ണനെവിട്ടു വേണു കവർന്നു
ചിലങ്കചുട്ടുമീ കാളിന്ദിയിൽ
കാർക്കിച്ചടിയൊഴുക്കിലുടയാടയൂരി
യറിഞ്ഞൊടുവിൽ രാധ തേങ്ങുന്നു.
കർക്കിടകക്കാറ്റു പെയ്യും മഴയിലീ
ക്കാഴ്ച മങ്ങിയ തിരകളിൽ
കാഴ്ചബംഗ്ലാവിലൊരു മൂല-
യിലാരോ മുരളിയൂതുന്നു.
വേണുകവർന്ന രാധയല്ല
നിശാസംഗീത രാപ്പാടിക്കൂട്ടങ്ങളല്ല
പിന്നെയാരാണതെന്തിനാണെന്നു-
റക്കെ ചോദിച്ച യാദവപ്രജകളലിയുന്നു.
കാട്ടുതീയൂതിപ്പിടിപ്പിച്ചു കാളിന്ദി വറ്റിച്ചു
കാർകൊണ്ട മുകിലുകൾ
കരിമഴയായ്‌ പെയ്തുതീരുന്നു
കഠിനാമാം വജ്രത്തിലീത്തെരുവിലെ
നെയ്ത്തുകാരന്റെ സൂചിതറയുന്നു
രാജവീഥി തന്റരികിലൊരു
യാദവൻ ഗോമാതമാംസം വിൽക്കുന്നു
രസനയിൽ രക്തരേണുക്കൾ കിനിയുന്നു
പൂതനാ മുലഞ്ഞെട്ടു മുളപൊന്തി
നന്ദന്റെ വസതിക്കു തണലായ്‌
തൊടിയിൽ ശ്വേതചെമ്പരത്തി-
പ്പൂവിൻ കുരുന്നുകൾ കരിവീണ
പനിനീരു പൂക്കളാകുന്നു
വാക്കുകൾ കൂനകൂടിയിരിക്കുന്ന
വാതിലിൻ പടികളിൽ
ബലഭദ്ര ഗദയോ
എലിതിന്നലങ്കാരപടമായ്‌
മച്ചിൻപുറത്തു നിന്നും
താളിയോലക്കൂട്ടങ്ങൾ കൂട്ടി-
യിട്ടെരിച്ചൊടുവിൽ ചൂടുകായുന്ന
രാധ പേപിടിച്ചലയുന്ന രാജന്റെ
ദുഷ്ചിത്രമോർത്തു തേങ്ങുന്നു.
രാജവീഥിയിൽ രാധ വിധവ-
യെപ്പോലന്തിച്ചു നിൽക്കുന്നു
കുപ്പിവളപ്പൊട്ടുകളിൽ
ചിതൽനാമ്പുകൾ നക്കുന്നു
ചന്ദ്രനൊരു ചീത്ത
കണ്ണുകൊണ്ടുറ്റുനോക്കുന്നു
കാവൽകുന്തമുനകളിൽ
കുഷ്ഠരേണുക്കൾ മാത്രം
ജന്മാന്തരദോഷവിദ്വേഷ
പർണ്ണശാലാതളങ്ങളിൽ
പാമ്പുകൾ പിണയുന്ന
പിന്നാമ്പുറങ്ങളിൽ
പാപങ്ങൾ കുമ്പസാര-
ക്കൂട്ടിലൂതിയുരുക്കുന്ന പോലെ
യദുനാഥനെരിയുന്ന
മനസ്സിന്റെയഗ്നികുണ്ഠങ്ങളിൽ
കണ്ണുനീരിറ്റുവീഴ്ത്തി-
ശ്ശാന്തമീ നിദ്രയെപ്പുൽകുന്നു....
ആലിലത്തുഞ്ചത്തുനിന്നൂർ-
ന്നിറങ്ങുന്നു വേണുനാദം
വേടന്റെ ഞാണൊലിയെങ്ങോ മറഞ്ഞു
പിന്നെയാരാണതെന്തിനാണെന്നുറക്കെ
ച്ചോദിച്ചയാദവപ്രജകളൂടുവഴികൾ തിരയുന്നു.
